Stel je voor dat je alles moet achterlaten wat je kent en wat vertrouwd is, omdat je niet meer veilig bent in het land dat je thuis noemt. Het overkwam Mahmoud Mohamad en zijn familie uit Syrië. Inmiddels heeft hij sinds enkele jaren een verblijfsvergunning en kan hij een nieuw leven opbouwen in Oosterhout.
Mahmoud woont sinds 2021 in Oosterhout en vindt het fijn. “De plek waar je kunt wonen als je een verblijfsvergunning hebt, wordt toegewezen. Dat kan in principe overal in Nederland zijn. Maar het COA probeert vaak voor gezinsleden wel een plek te vinden binnen een straal van 50 km van elkaar. Mijn ouders en een broer wonen bijvoorbeeld in Tilburg, mijn andere broer woont in Oisterwijk en mijn zus in Bladel. We zijn allemaal via verschillende routes en landen uiteindelijk in Nederland aangekomen. Gelukkig wonen we allemaal in Brabant en zijn we hier nog veilig.”
Vanaf nul beginnen
Voordat de oorlog in Syrië uitbrak was Mahmoud er gelukkig. “Ik studeerde economie aan de universiteit en wilde helemaal niet weg. Soms wordt er in de media of door mensen gesproken over ‘gelukszoekers’, maar geloof me, asielzoekers zijn dat niet”, benadrukt hij met klem. “Het is helemaal niet gemakkelijk om alles achter te moeten laten wat je kent en wat vertrouwd is; je thuis, familie, vrienden, werk, school, cultuur, je taal. Zodra je vlucht is je hele leven en toekomst onzeker. Het kost veel geld en het is gevaarlijk onderweg. En als je dan veilig bent, moet je vanaf nul beginnen in een vreemd land met andere gewoontes, waar je de regels niet kent en de taal niet verstaat en spreekt.”
Praatjes maken
Mahmoud kwam in Nederland terecht in coronatijd. Scholen waren dicht, dus de taal leren moest online. “Dat was moeilijk. Het is sowieso belangrijk dat je zelf initiatief neemt om de taal beter te leren. Ik ging bijvoorbeeld praatjes maken in een winkel of op straat. Natuurlijk moest ik daarvoor een drempel over, maar een taal leren komt niet vanzelf. Ook heb ik een tijdje met een taalmaatje in de bibliotheek geoefend. Maar de beste manier is werken. Door gesprekken op het werk heb ik snel veel geleerd.”
Kijken naar kwaliteiten
Sinds een paar jaar werkt Mahmoud wekelijks 16 uur als cultureel vertaler en participatiecoach bij AndersWerkt en 8 uur als jeugd- en gezinsbegeleider bij Inara. Daarnaast studeert hij Sociaal Werk Associate degree bij Avans Hogeschool in Roosendaal. Hij heeft nog steeds interesse in economie, maar ontdekte via stages dat sociaal werk beter past bij zijn karakter. “Het is een duale studie waarbij je werk en studie combineert. Het kost me extra tijd om te studeren om de lesstof goed te begrijpen door de taalbarrière, maar met wilskracht kom je ver. En mijn werkbegeleider Paul Willems steunt me enorm en moedigt me aan. Daarmee zorgt hij dat cultuurverschillen, bijvoorbeeld in de manier van werken, minder groot worden. Het zijn voor hem misschien kleine gebaren, maar voor mij maken ze een groot verschil. Hij lacht: “Iedereen zou een Paul Willems naast zich moeten hebben, dan zou de integratie heel goed gaan. AndersWerkt kijkt naar iemands kwaliteiten en talent. Ik hoop dat meer bedrijven dat doen.”
Bruggen bouwen
In zijn werk bouwt Mahmoud bruggen tussen de gemeente en de mensen die hij begeleidt. “Mensen zijn geen nummers, maar unieke personen. Goed luisteren en de situatie aanvoelen zijn belangrijk. Soms begrijpt iemand bijvoorbeeld iets beter als het wordt uitgelegd in de eigen taal. Met mijn werk kan ik nu verschil maken voor anderen.” Hij zet daarbij zijn eigen ervaringen in. “Ik heb bijvoorbeeld een workshop ontwikkeld over allerlei zaken waar je als nieuwkomer tegenaan loopt. Denk aan praktische zaken zoals het gebruik van DigiD en hoe systemen hier werken. In sommige landen is het normaal om een ambulance te bellen of direct naar een ziekenhuis te gaan als je ziek bent. Dat kan hier niet. Gezondheidszorg, vervoer, financiën en werkcultuur zijn compleet anders. Soms gaat het om kleine dingen, zoals even een vraag stellen aan je leidinggevende. In Syrië is dat minder gewoon. Het is als statushouder in het begin aftasten wat wel en niet normaal is.”
Mensen helpen
Mahmoud heeft langzaamaan zijn draai in Oosterhout gevonden. “Ik woon hier heel graag. Ik heb aardige buren, alles is dichtbij en het is rustig. Mensen zijn behulpzaam en begroeten elkaar met een glimlach op straat. Ik heb mijn vroegere hobby badminton weer opgepakt en vrienden gemaakt.” Op de vraag of hij terug wil naar Syrië als het zou kunnen, verzucht hij met een glimlach: “Er is geen eenvoudig antwoord op. Ik blijf hangen tussen twee landen. Ik heb nu hier mijn thuis, maar Syrië zit ook in mijn hart. De situatie in Syrië is onrustig en niet veilig, ook al is het regime van Assad gevallen. Maar als het mogelijk was, zou ik niet kunnen kiezen. Het kost enorm veel inspanning om ergens vanaf nul te beginnen. Ik ben moe en wil niet weer helemaal opnieuw moeten starten. Ik ben nu hier mijn leven aan het opbouwen en zie mijn toekomst positief tegemoet. Ik wil mijn diploma halen, me verder ontwikkelen en blijven werken. Ik wil mensen helpen en zo ook iets teruggeven aan de maatschappij.”
Meer informatie over opvang in Oosterhout? Ga naar de pagina aandachtsgroepen voor meer informatie.
Benieuwd naar meer verhalen? Lees ook: Alleen, minderjarig en gevlucht en Katja en Elena voelen zich veilig in Oosterhout in een onzekere toekomst.
