Ik hoop dat u allemaal mooie paasdagen heeft mogen beleven. Samen met familie en vrienden. Net als kerst is dit een echt familiefeest. Een feest van ontmoeting na de vastentijd. De vastentijd die wij eigenlijk niet meer op grote schaal doormaken. Ik weet nog dat ik mijn spaarzame snoepjes of koekjes weken aan een stuk in een blikken trommeltje bewaarde. Het was een stevige uitdaging om daar vanaf te blijven om ze vervolgens dan in een keer op te eten tot ik er buikpijn van kreeg. Moslims vasten nog steeds op grote schaal en mogen pas eten en drinken als de zon onder gaat. Zij zijn ook bijna klaar met hun vasten, de ramadan. Binnenkort eindigt deze met de viering van het Suikerfeest.

Zowel de lente als Pasen staan voor een nieuw begin. Het afsluiten van een donkere tijd, de winter. Het voorjaar begint. Langzaam warmt het op en wordt het weer behaaglijker om buiten te zijn. Ook wordt het direct mooier buiten. Bomen staan in bloei met mooie bloesem en alles begint groener te worden. Het lijkt alsof we tussen twee bedrijven door in een paar weken een decorwisseling meemaken. Eentje die ons via het voorjaar een hopelijk mooie, droge zomer in leidt. En dat hebben we nodig, want we hebben een zeer nat najaar en een natte winter gehad. Waar overigens de natuur dan wel weer heel blij mee is. Zij heeft haar spaarbekken aangevuld als buffer voor een droge zomer. Zoals te zien was in de krant, op de foto van de overvloedig met water gevulde leemputten in de boswachterij Dorst.

Overigens legde een heel aardige vrouw mij deze week weer eens uit waar de ramadan voor staat. Het doel is om het gevoel van niet voldoende te eten hebben te ervaren, zoals vele mensen en zeker ook kinderen op de wereld dat ervaren. En zo ook even solidair met hen te zijn. Mensen met honger vind je niet alleen in de arme delen in de wereld en de plekken waar nu oorlog woedt, maar jammer genoeg ook nog in ons eigen land en zelfs in onze eigen gemeente. Het is eigenlijk niet verkeerd om zelf eens uit te testen hoe dat voelt.  In de hoop dat we beseffen dat wat voor de meeste inwoners de normaalste zaak van de wereld is voor de ander een luxe of zelfs een wekelijks gevecht is.

Sommige problemen kunnen we alleen te lijf gaan door samen op te trekken en elkaar te ontmoeten. Armoede zorgt soms ook voor isolement en het weer heeft daar misschien ook wel aan bij gedragen. Soms kan de hulp van anderen hier al een heel verschil maken. Veel mensen willen elkaar wel helpen, maar dan moet je elkaar wel tegenkomen.  Laten we hopen dat met het veranderen van het decor in een mooi groen en zomers tafereel voor sommigen hun (levens)verhaal ook een beetje kan veranderen. Zodat zij net als in het paasverhaal zelf weer een beetje kunnen spreken van een wederopstanding. Laten we dus met veel plezier samen het voorjaar ingaan op weg naar een mooie zomer.

Oosterhout, meer voor elkaar!

Mark Buijs,
burgemeester van Oosterhout